Jedna praca, dwie wypłaty..

Dość długo tu Wyemigrowanej nie było, bo dostała pracę. Musiała się przez pierwsze trzy miesiące wykazać, wielu rzeczy nauczyć, ażeby pracodawca był zadowolony z jej osoby. No… i wygląda na to, że chyba jest.

Jak każda praca, ta również ma swoje plusy i minusy. Może Wyemigrowana zacznie od minusów, co by później można było osłodzić gorycz 😉 Mianowicie jest Wyemigrowana prawie cały tydzień poza domem. Jak wyjdzie w niedzielę wieczorem, tak, aż do soboty rana pracuje w pocie czoła. Dosłownie. Dzięki temu z Totalnie Nietutejszym tworzą związek weekendowo- telefoniczny. Opiekuje się starszym, schorowanym małżeństwem, sprząta, pierze, prasuje i… gotuje, bo przecież jakieś obowiązki w pracy mieć musi. Bywa też, że chory na Parkinsona starszy Pan woła Wyemigrowaną 15492 razy w ciągu jednej nocy, bo mu zimno, gorąco, chce pić, jeść, coś mu się śni, itp. Potrzeby fizjologiczne załatwia sam. Na szczęście.

Plusów jest wcale nie mniej niż minusów. Wyemigrowana ma własny pokój ze swoją prywatną, osobistą łazienką, a do tego pełne wyżywienie. Dodatkowo parę zer na koncie, które pomagają jej i Totalnie Nietutejszemu zbliżać się do ich wielkiego dnia. Ale to nie wszystko… Wyemigrowana ma też inną wypłatę i wcale nie mówi o wikcie i opierunku. osoby, które pracują ze starszymi ludźmi wiedzą, jak trudna jest opieka nad chorymi na Parkinsona bądź Alzheimera.

Jak nieprzewidywalna potrafi być starsza Pani, której pamięć ogranicza się na ostatnie 3 sekundy. Wyemigrowana naprawde jest szczęściarą, gdyż Babcia, którą się opiekuje jest stosunkowo spokojna i w miarę samodzielna. Nie pamięta imion swoich dzieci, męża, nie pamięta gdzie się znajduje, ale rozróżnia niektóre rzeczy i odwdzięcza się. Na przykład: Kiedy dostanie do jedzenia coś, co jej smakuje- uśmiecha się, kiedy Wyemigrowana cmoknie ją w policzka- Babcia cmoknie Wyemigrowaną i uśmiechnie się, kiedy Wyemigrowana jej czyta- słucha i uśmiecha się… Ten uśmiech z zawartą w nim sympatią, wdzięcznością jest niczym druga wypłata, bo choć nie wypełnia konta to wypełnia serce.

A Wy? Czy też mieliście takie odczucia pracując z innymi ludźmi? Czy ludzki uśmiech działa na Was tak kojąco jak na Wyemigrowaną?

Z wielką przyjemnością Wyemigrowana pozna Wasze odpowiedzi, nie tylko na powyższe pytania.